SIŁA NAWYKÓW

   Zagłębiając się w tajniki Mindfulness zaczęłam się zastanawiać nad naszymi codziennymi nawykami. I pojawiło się pytanie- szkodzą czy pomagają? Starać się pielęgnować uważność jak najczęściej czy jedynie w pewnych momentach, a całą resztę czasu dać się ponieść fali nawyków? Trafiłam wtedy na świetną książkę Charlesa Duhigg'a - "Siła nawyku" (Serdecznie i szczerze ją polecam!). Duhigg w bardzo przystępny sposób przedstawia w niej, w oparciu o poważne badania naukowe, jak działa nasza pamięć, jak kształtują się nawyki, jak przebiega proces uczenia się oraz oduczania. Większość codziennie dokonywanych wyborów może się nam wydawać rezultatem starannie przemyślanych decyzji, ale tak wcale nie jest. 

Projekt uważność część II- 3 proste sposoby na ćwiczenie uważności

Jak zacząć praktykować mindfulness?
Warto skorzystać ze wskazówek zawartych w literaturze i praktykować samodzielnie (na polskim rynku znajduje się na ten temat kilka wartościowych pozycji) lub trenować pod okiem nauczycieli. Ja postawiłam na samodzielność. Do praktyki uważności wcale nie potrzebujemy jaskini oddalonej od ludzkich siedzib i od cywilizacji o tysiące kilometrów. Uważność można praktykować jak najbardziej w życiu codziennym! Mindfulness czyli Uważność nie jest czymś danym raz na zawsze, to jak z ćwiczeniem ciała - aby zachować sprawność mięśni należy ćwiczyć regularnie. Regularne praktykowanie mindfulness w swoim założeniu pozwala rozwijać i podtrzymywać uważność. 

PROJEKT UWAŻNOŚĆ część I

Mindfulness czyli uważność:

Uważność to inaczej przytomność, bycie w chwili obecnej, tu i teraz z pełną uwagą, bez osądzania czy ta chwila jest dobra czy zła. Uważność to fundament życia świadomego. Uważność to sztuka obserwacji, zadawania pytań i refleksji. Aby być uważnym należy nauczyć się refleksyjności. Pewne rzeczy warto stracić z pola widzenia, aby w tym czasie zauważyć inne. Refleksyjność i uważność pozwalają odkryć życiową niszę

Żyjemy w czasach, gdzie zewsząd jesteśmy atakowani wszelkiego rodzaju informacjami. Jednocześnie oglądamy telewizję, sprawdzamy pocztę internetową, rozmawiamy przez telefon i wykonujemy jeszcze szereg innych czynności. Sytuację tą przyjmujemy z poczuciem, że panujemy nad wszystkim bo mamy podzielną uwagę.Niestety. Podzielność uwagi u ludzi to mit.

To, że potrafimy robić kilka rzeczy na raz to tylko złudzenie. W rzeczywistości ludzki mózg nie jest do tego zdolny. Mamy jedną uwagę i dzieląc ją na kilka czynności, każdej poświęcamy tylko kawałek uwagi. Wystawianie naszego mózgu na próby koncentracji jest nie tylko zawodne, ale i też niekiedy niebezpieczne (jak choćby połączenie jazdy samochodem i rozmowy telefonicznej). Wyjątkiem są oczywiście pewne czynności podstawowe (takie jak bardzo prozaiczne np. chodzenie i rozmowa). Podczas czynności zaawansowanych ludzki mózg nie jest w stanie przetwarzać dwóch procesów równolegle, a jedynie przełącza się pomiędzy nimi. Co więcej, przy każdym przełączeniu tracimy czas.

Kreator Zmian

 
   Życie współczesnego człowieka  jest niezwykle dynamiczne, złożone i skomplikowane. Przeciętny manager zarządzający małym zespołem pracowników czy też specjalista ma do wykonania bądź rozdelegowania tygodniowo około 150 ważnych zadań. W średniowieczu przeciętny człowiek podobną liczbę spraw miał do wykonania w ciągu całego życia. Do całej masy obowiązków zawodowych dochodzą pewnego rodzaju projekty w obrębie życia prywatnego: dokształcanie się, samorozwój, dzieci, rodzina, hobby i cała masa innych spraw. Jakby tego wszystkiego było mało, zewsząd atakowani jesteśmy informacjami, które warto znać, a które niekoniecznie są nam tak naprawdę potrzebne- wciąż zmieniające się statusy znajomych na Facebooku, nowe posty na blogach, nowe informacje na stronach internetowych, telefony, SMS-y, nawet podczas oglądania programu telewizyjnego otrzymujemy zmasowany atak informacji - na ekranie telewizora otwierają się dwa okienka, dodatkowo na dole ekranu widzimy przesuwający się pasek z najnowszymi informacjami, a z boku stacja telewizyjna informuje nas jaki program ukaże się jako kolejny.

   Pewnego dnia uznałam,że sama dałam się wciągnąć w wir współczesnego życia, gdzieś po drodze gubiąc pewną refleksyjność i przestając odróżniać to czego chce i wymaga ode mnie świat od tego czego chcę ja sama. Poczułam się przytłoczona nadmiarem rzeczy jakie mnie otaczają, nadmiarem zadań oraz projektów, które nie dają mi satysfakcji oraz jałowością relacji międzyludzkich. Zapragnęłam zmian.